Hoe krijg ik de dominee aan de praat?

De kern van de boodschap

Ik vraag om de bijbelteksten en preekaantekeningen. Geen reactie. Ik ken de beste man niet en durf hem niet te bellen op zaterdagavond. Er zit niets anders op dan vroeg naar de kerk te gaan de volgende dag. Hopelijk spreek ik daar de dominee nog even.

Zondagochtend. De dominee is er al. “Wat wil je dat de mensen ná de dienst nog weten als ze naar de koffie lopen?” vraag ik. Zo’n vraag dwingt iemand om de kern van zijn boodschap te verwoorden. Handig als de tijd dringt. Hij zegt dat hij het wil hebben over de opstanding. Dat is het.

En inderdaad: de kern van zijn preek is de opstanding. Die kern blijkt echter verstopt tussen Hebreeuwse woorden, Griekse bronteksten, perspectieven door de eeuwen heen, uitspraken van verschillende kerkvaders en vergelijkingen met andere religieuze stromingen. Kortom: een college kerkgeschiedenis voor gevorderden!

Hersenspinsels

Terwijl de kerkzaal hopelijk met de kern naar de koffie loopt, blijf ik dralen in de zaal. Ik keer in mezelf. Ik voel me rot. Leeg. Onbegrepen. Meerdere vragen vechten om voorrang in m'n hoofd:

"Hoe kan het dat ik totaal geen grip kreeg op wat ik tolkte?"
"Ben ik eigenlijk wel geschikt om een kerkdienst te tolken?"
"Wat heb ik in de voorbereiding verkeerd gedaan?”

Innerlijke criticus

Ik ben een mens van de inhoud. Daarom vroeg ik naar de inhoud. Deze dominee is duidelijk van nóg meer inhoud. Ik mailde hem vooraf. Om vanuit relatie aan de inhoud te komen. Later probeerde ik dat in een kort gesprekje. En daarbij: ik had zoveel inhoud niet verwacht, niet op zondagmorgen. Niet voor een volle kerkzaal, tijdens een dienst. Dat zegt iets over mij, die verwachting.

Na afloop vecht ik in mezelf met vragen die gaan over mezelf. Niet over de inhoud. Niet over relatie. De vragen zijn geen open vragen die leiden tot reflectie. Impliciet beschuldig ik mezelf. Mijn innerlijke criticus heeft de regie gekregen.

Een proeverij van prikkels

Als ik me op een tolkopdracht kan voorbereiden, dan doe ik dat graag. Weet je waarom? Omdat ik dan alle informatie in kleine hapjes kan verwerken. Een proeverij van prikkels. Vooraf. Alles wat nieuw is, geeft mijn brein immers nieuwe impulsen. Dopamine. Daarvan kan ik maar een beperkte hoeveelheid aan, per tolkopdracht. Minder dan het brein van een tolk met meer extrovert gedrag aan kan.

Het verschil tussen introvert of extrovert tolken

Iemand met meer extrovert gedrag is van de grote porties, niet zozeer van het fijnproeven. Een extroverte persoonlijkheid verwerkt veel informatie tegelijkertijd. Ik niet. Ik ben meer introvert dan extrovert. Ik verwerk minder informatie tegelijkertijd, maar wel op een dieper niveau. Fijnproeven kost tijd. In het moment is die tijd er niet. Dan moet er getolkt worden. Vooraf is die tijd er wel. Tijd om op mijn eigen tempo in iemands gedachtewereld te kruipen; documenten door te lezen, filmpjes te kijken. Daarna heb ik ter plaatse meer ruimte in m'n hoofd om te tolken. En om alles wat ik dán hoor en te weten kom, te verbinden aan de informatie die mijn brein al heeft opgeslagen.

Deze dominee heeft in zijn loopbaan de bibliotheek in zijn brein goed gevuld, dat is duidelijk. Maar zijn theologische registers blijken niet makkelijk toegankelijk. Had hij mij vooraf maar een bloemlezing gegeven uit zijn bibliotheek.

Een wél behulpzame, reflectieve vraag, die na de tolkopdracht overstemd werd door mijn innerlijke criticus, kan zijn: Wat had ik als tolk vooraf kunnen vragen of doen om deze dominee aan de praat te krijgen over de inhoud van zijn preek?

Nascholing 'Tolk jij introvert of extrovert?'

Vraag jij je ook wel eens af hoe je iemand aan de praat krijgt? Zou je graag meer over dit onderwerp willen leren én ermee oefenen? Dan is de training Tolk jij introvert of extrovert? echt iets voor jou. Je leert hoe je jouw gesprekspartner aan de praat krijgt, zodat jij krijgt wat je nodig hebt om fijn en prettig je tolkopdracht in te stappen. Zodat je jezelf niet meer hoeft af te kraken na afloop!